Korekta zeznania podatkowego

Termin składania deklaracji PIT oraz CIT upływa 30 kwietnia każdego roku. Do końca kwietnia należy też wpłacić na konto urzędu skarbowego kwoty wykazane z zeznaniu rocznym jako niedopłata. Do deklaracji, z której wynika nadpłata podatku, składa się wniosek o zwrot ze wskazaniem sposobu zwrotu. Wszyscy, którzy po tym terminie zorientowali się, że w zeznaniu podatkowym popełnili błąd mogą złożyć korektę. Na przesłanie poprawionej deklaracji teoretycznie jest bardzo dużo czasu bo aż 5 lat licząc od końca roku, w którym  upłynął termin złożenia pierwotnego zeznania. Praktycznie, lepiej zrobić to zanim błędy wykryje urząd skarbowy.

Można skorygować każdy błąd, który znajdziemy w swojej deklaracji, jednak trzeba mieć na uwadze, że niektóre błędy, mimo poprawy, mogą spowodować utratę prawa do ulgi. Należy też pamiętać o możliwie szczegółowym wyjaśnieniu powodów powstania błędów (o ile nie są to drobne pomyłki np. brak podpisu podatnika).

Kto jest uprawniony do złożenia korekty?

Z treści Ordynacji podatkowej wynika, że do składania korekt do rocznego zeznania podatkowego uprawnieni są podatnicy, płatnicy oraz inkasenci (art. 81 §1 OP). Jako upoważnionych do zgłaszania korekt uznaje się także prawnych następców podmiotu. O takim uprawnieniu mówi m. in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 sierpnia 2011 r., sygn. akt II FSK 499/10. Sąd orzekł, że podmioty przekształcone (np. spółka komandytowo – akcyjna powstałą w wyniku  przekształcenia spółki akcyjnej) przejmują wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki spółki przekształconej. Wśród praw wymienia się również uprawnienie do korygowania zeznań podatkowych złożonych przez podmiot przekształcony. Sąd zauważył, że prawo do składania korekt zeznań podatkowych złożonych uprzednio przez spółkę przekształconą nie zostało wymienione wśród odstępstw od zasady pełnej sukcesji w Ordynacji podatkowej. Specjalna forma rozliczania podatku dotyczy np. współmałżonków. W ich przypadku możliwe jest złożenie zeznania wspólnego. Co za tym idzie, korekta zeznania zawiera dane identyfikacyjne obojga małżonków oraz ich podpisy. Jednak dopuszczalne jest złożenie korekty deklaracji przez jednego z małżonków, wynika to z  art. 6 ust. 2a ustawy o PIT.

W kwestii uprawnień do złożenia korekty, należy wspomnieć także o uprawnieniu samych organów podatkowych do dokonywania poprawek w zeznaniach podatkowych. Urzędnicy mogą dokonywać korekt deklaracji jednak tylko w zakresie drobnych błędów, czy oczywistych pomyłek i tylko wówczas, gdy zgodę na poprawki wyrazi sam zainteresowany podatnik, a kwota zmian należności lub zobowiązań względem urzędu skarbowego nie przekroczy 1 000zł (Ordynacja podatkowa, art. 274 par. 1).

Orzecznictwo:

Zgodnie z ordynacją podatkową podatnicy, płatnicy, inkasenci oraz osoby, które były wspólnikami spółki cywilnej w chwili rozwiązania spółki, mają prawo do złożenia skorygowanej deklaracji. Mogą oni wielokrotnie korygować deklaracje. Możliwa jest przez to korekta już uprzednio skorygowanej deklaracji. Korekta deklaracji w podatkach powstających z mocy prawa (np. do takich podatków zalicza się podatek od czynności cywilnoprawnych) w tym trybie prowadzi co do zasady do zmiany wysokości kwoty powstałego już zobowiązania podatkowego. Korygując deklarację w tych podatkach, podatnik ma prawo do zmniejszenia lub zwiększenia już powstałego zobowiązania ze skutkiem wstecznym. Wyrok NSA z 25 lutego 2014 r., sygn. II FSK 484/12 ,prawomocny

W przypadku podziału spółek kapitałowych korekta deklaracji i zeznań podatkowych CIT (związana z działalnością zorganizowanej części przedsiębiorstwa – ZCP, która zostanie przejęta przez spółkę przejmującą), za okres przypadający przed dniem podziału, złożonych przez spółkę dzieloną i skutki podatkowe związane ze złożeniem tych korekt, będą w każdym przypadku ciążyć na spółce dzielonej. Interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 14 stycznia 2015 r. (nr IBPBI/2/423-1274/14/KP)

Forma dokonania i przesłania korekty

Obecnie wciąż funkcjonują dwa sposoby wypełniania i przesyłania deklaracji podatkowych, tj. tradycyjna (papierowa) oraz elektroniczna. Podobnie korektę można złożyć w jednej z dwóch form. Nie jest przy tym konieczne stosowanie tego samego sposobu przesyłu korekty, który był użyty do złożenia pierwotnej deklaracji.

Nawet jeśli podatnik pierwotnie zdecydował się na przesłanie deklaracji podatkowej w formie tradycyjnej, to jeśli chce, może je korygować za pośrednictwem internetu. Niektóre zeznania (np. PIT-4 oraz PIT-11 są już wyłącznie przesyłane elektronicznie, dlatego w takich przypadkach nie mam możliwości przesłania korekty w formie papierowej. Internetowe wypełnienie zeznania bądź jego korekty wymaga pobrania stosownego formularza interaktywnego. Ten znajdziemy na stronie Ministerstwa Finansów. Formularz należy wypełnić oraz podpisać. Należy pamiętać, że korzystając z pośrednictwa internetu musimy pobrać i przesłać do urzędu również druk ORD – ZU, czyli druk uzasadnienia do korekty. Do uwierzytelnienia deklaracji PIT nie jest konieczny kwalifikowany podpis elektroniczny. Podpis składanego zeznania nie jest niczym innym jak podaniem imienia, nazwiska, daty urodzenia, PESELU oraz kwoty przychodu z zeznania za poprzedni rok. Aby uzyskać potwierdzenie odbioru przez urząd skarbowy należy pobrać urzędowe poświadczenie odbioru UPO.

Na potrzeby kontroli, za dowód dopełnienia obowiązku podatkowego oraz złożenia korekty należy przechowywać w pamięci komputera, pamięci zewnętrznej, chmurze itp. potwierdzenie UPO oraz wypełniony formularz. Gotowy druk można też wydrukować, zatem każdy znajdzie dogodną dla siebie formę przechowywania zeznania.

Uzasadnienie do korekty

Złożenie korekty polega na złożeniu tego samego druku, na którym dokonano pierwotnie rocznego rozliczenia podatku (jeśli zeznanie złożono na wzorze PIT-36 to korekta również składana jest na tym druku), z tym, że zaznaczyć należy, że jest to korekta deklaracji. Do korekty składa się pismo z uzasadnieniem przyczyn, dla których naniesiono poprawki do zeznania. Wyjaśnienia można też złożyć na specjalnie przeznaczonym do tego celu druku ORDU – ZU. Jeśli z poprawionego zeznania wynika zwrot należny podatnikowi, warto oprócz wytłumaczenia powodów korekty, dołączyć kserokopię dokumentów, z których wynika np. uprawnienie do ulgi; mogą to być kserokopie faktur, umów itp. Pamiętajmy, że złożenie wyjaśnień może oszczędzić specjalnej wizyty w urzędzie skarbowym, gdyż brak uzasadnienia do poprawek często kończy się wezwaniem do złożenia takowego. Korektę, podobnie jak pierwotne zeznanie, składa się w urzędzie skarbowym właściwym ze względu na miejsce zamieszkania lub adres siedziby wskazany w statucie w przypadku spółki.

Orzecznictwo:

Złożenie skorygowanej deklaracji bez uzasadnienia nakłada na organ podatkowy obowiązek wezwania składającego tę deklarację do udzielenia niezbędnych wyjaśnień w trybie art. 274a par. 2 ordynacji podatkowej. Pisemne uzasadnienie przyczyny korekty (o czym mówi art. 81 par. 2 ordynacji podatkowej) podatnik składa niejako „dla organu”, ażeby to organ wiedział, dlaczego korekta została złożona. Tym samym organ musi pozyskać wiedzę o przyczynie złożenia korekty. Złożenie deklaracji korygującej jest dla organu podatkowego wiążące, co oznacza, że jeśli określony przepis przyznaje podatnikowi prawo do złożenia korekty, organ co do zasady nie może odmówić jej przyjęcia. Może jedynie wezwać podatnika o wskazania przyczyn jej złożenia. Wyrok NSA z 8 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 973/12, prawomocny

Skorygowaniu deklaracji powinno towarzyszyć złożenie pisemnego uzasadnienia dokonania korekty. Przepisy ordynacji podatkowej nie określają bliżej formy ani treści tego uzasadnienia. Powinno być ono dokonane pisemnie i – jak się wydaje – nie na formularzu deklaracji. Wskazuje na to treść art. 81 par. 2 ordynacji, gdzie wskazuje się, że uzasadnienie powinno być dołączone do deklaracji. Wyrok NSA z 8 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 973/12, prawomocny

Zakres dokonanych poprawek

Żadne przepisy nie wskazują wyłączeń w zakresie dokonywania korekt zeznań podatkowych. Jak podają pracownicy urzędów skarbowych, do najczęściej popełnianych błędów należą drobne pomyłki typu: brak podpisu, złe dane identyfikacyjne, błędne zsumowanie kwot. Korygować można każdy rodzaj błędu, zarówno te drobne, jak i takie, które zaważą na wyniku całego rozliczenia (np. w wyniku korekty ujawniona zostanie niedopłata podatku lub odwrotnie, to fiskus będzie musiał zwrócić nadpłacone kwoty podatnikowi). Są jednak pewne rodzaje błędów, których nie skorygujemy po upływie terminu, do którego możliwe jest składanie zeznań podatkowy za rok ubiegły.

Przykład 1: Małżonkowie złożyli osobne roczne zeznania podatkowe w dniu 15 lutego. Jednak po złożeniu zeznań doszli do wniosku, że korzystniej byłoby się rozliczyć z podatku razem. Małżonkowie mogą skorygować zeznanie i rozliczyć się razem lecz tylko jeśli zdążą to zrobić przed 30 kwietnia. Jeśli nie zdążą tego zrobić we wskazanym terminie prawo do preferencyjnego naliczania podatku nie będzie im już  przysługiwało.

Przykład 2: Matka samotnie wychowująca dziecko rozliczyła się bez dziecka i złożyła swoje zeznanie w urzędzie skarbowym w dniu 30 kwietnia. Po tej dacie dowiedziała się, że rozliczając się z dzieckiem skorzystałaby na preferencyjnym sposobie obliczania podatku. Niestety korekta złożona po terminie 30 kwietnia, która polega na rozliczeniu wspólnym z dzieckiem nie jest już możliwa. Gdyby kobieta złożyła błędne (czy mniej korzystne) zeznanie przed 30 kwietnia i jeszcze przed tą datą zdecydowała się swój błąd naprawić przez wysłanie korekty do urzędu skarbowego (warunek: korekta PIT musiałaby trafić do fiskusa do 30 kwietnia), wówczas mogłaby ona skorzystać z ulgowego naliczania podatku.

Przykład 3: Samotny ojciec rozliczył się z podatków wspólnie z dzieckiem w dniu 25 kwietnia. W maju ojciec przypomniał sobie, że mógłby odliczyć honorowo oddawaną krew. W tym przypadku ojciec może złożyć korektę, w której nadal będzie rozliczał się wspólnie z dzieckiem, a oprócz tego odliczy ulgę z tytułu honorowego dawstwa krwi. Ponieważ na podjęcie decyzji o wspólnym rozliczaniu jest czas tylko do 30 kwietnia, a tę decyzję mężczyzna podjął w terminie, zatem pozostałe korekty może on zgłosić bez konieczności rezygnacji z uprawnień do preferencji wspólnego rozliczenia z dzieckiem.

Terminy złożenia korekty

Ordynacja podatkowa nie precyzuje terminu, do którego można zgłaszać korekty do zeznania podatkowego. Takich terminów nie podaje również ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy prawnych. Jak tłumaczą przedstawiciele fiskusa, termin do którego można dokonywać poprawek należy wiązać z terminem zobowiązania podatkowego, którego zeznanie dotyczy. Ponieważ z reguły zobowiązania przedawniają się po upływie 5 lat licząc od końca roku, w którym upłynął termin płatności, zatem prawo do korekty również będzie działało przez ten sam okres. Zatem zobowiązania podatkowe za rok 2009, rozliczone w zeznaniu złożonym w 2010r. ulegają przedawnieniu z końcem 2015r., a zatem i możliwość korekty istnieje do końca roku 2015r.    Deklaracje złożoną w w 2011r., za 2010r. można korygować do końca 2016r., itd. Zobowiązania za 2015r., rozliczone zeznaniem podatkowym złożonym do końca kwietnia 2016r. przedawnią się z końcem 2021r., więc do końca grudnia 2021r. będzie można skorygować PIT.

Przykład: Podatnik marcu 2010r złożył deklarację PIT-36, w czerwcu 2015roku odkrył błąd polegający na braku kilku faktur w ewidencji sprzedaży z 2010 roku. Podatnik w czerwcu 2015 r. złożył zeznanie korygujące PIT-36, w którym wykazał już prawidłowe kwoty przychodu. W wyniku korekty ujawniona została niedopłata podatku.

Podatnik dołącza do zeznania stosowne wytłumaczenie całej sytuacji. W uzasadnieniu do korekty wymienia kwoty, numery i dane identyfikacyjne odbiorców faktur (nabywców). Załącza również kserokopię korekty deklaracji VAT-7, którą podatnik osobno wysłał do urzędu skarbowego w oryginale. Jako, że z korekty PIT-36 wyniknęła niedopłata podatku, podatnik przesłał też brakującą kwotę wraz z odsetkami na konto fiskusa, a kserokopię dowodu zapłaty załączył do wyjaśnień korekty.

Orzecznictwo:

Po upływie okresu przedawnienia zobowiązania za dany rok podatkowy ani organ nie może weryfikować takiego rozliczenia, ani też sam podatnik nie może złożyć skutecznej korekty deklaracji dotyczącej tego okresu. W związku z przedawnieniem zobowiązania podatkowego (za 2003 r.) domniemywa się, że koszty i przychody tego roku zostały rozliczone prawidłowo Wyrok NSA z 14 marca 2014 r., sygn. akt II FSK 790/12, prawomocny

Gdy przedsiębiorca – podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych – zawarł ze spółką w 2011 r. umowę najmu hali stanowiącej jego własność, a w 2011 r., 2012 r. i 2013 r. wystawił aneksy do umowy najmu podwyższające miesięczny czynsz na każdy rok, a następnie po przesłaniu poszczególnych aneksów do spółki podatnik fakturował czynsz uwzględniając podwyżkę (podatnik wystawił faktury korygujące za 3 lata wstecz, natomiast zwrot nadpłaty rozłożono na 13 miesięcznych rat począwszy od sierpnia 2014 r. do sierpnia 2015 r.), to korekty należy dokonać w dacie powstania przychodu. Będzie to dzień wystawienia pierwotnych faktur w latach 2011, 2012, 2013 i 2014. Nieprawidłowe jest stanowisko podatnika, że korekty przychodu należy dokonać w miesiącu sierpniu 2014 r. – w miesiącu zwrotu pierwszej raty nadpłaty. Interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 20 listopada 2014 r. (nr ITPB1/415-942/14/MW)

Nadpłata podatku wynikająca z korekty a postępowanie wyjaśniające fiskusa

Jeżeli w wyniku skorygowania deklaracji podatkowej zostanie ujawniona nadpłata podatku, wówczas podatnik jednocześnie składa wniosek o jej zwrot. Często podatnicy zadają sobie pytanie, czy taka korekta nie uruchomi procedury postępowania podatkowego zmierzającego do prawidłowego określenia wysokości zobowiązania podatkowego. Wiadome jest, że taka procedura wiąże się ze stresem, którego niekiedy podatnik wolałby sobie zaoszczędzić miast uzyskać zwrot kwoty nieznacznej wysokości.

Orzecznictwo:

Uchwała siedmiu sędziów z 25 stycznia 2014 r. (sygn. akt II FPS 5/13) mówi, że w przypadku zakwestionowania prawidłowości skorygowanej deklaracji podatkowej złożonej wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty organ podatkowy nie ma obowiązku przed rozpatrzeniem tego wniosku wszczynać w każdej sprawie postępowania celem określenia wysokości zobowiązania podatkowego. Nadpłata podatku nie musi w każdym przypadku wynikać z błędnej oceny czynności podlegających opodatkowaniu i ich podporządkowaniu pod określone przepisy prawa podatkowego, ale może być np. tylko wynikiem błędnego wyliczenia podatku czy też nieprawidłowego wypełnienia deklaracji podatkowej. Takie przypadki nie wymagają przeprowadzenia postępowania w celu określenia wysokości zobowiązania.

Jak wskazano w uchwale, wystąpienie o nadpłatę i rozstrzygnięcie o nadpłacie mogą być uzasadnione określonymi tylko konkretnie jednostkowymi zdarzeniami zaistniałymi w danym okresie podatkowym oraz równie indywidualną ich oceną na podstawie obowiązującego prawa, co niewątpliwie nie wymaga zbadania i oceny prawnej wszystkich działań i zaniechań mających miejsce w tym okresie.

W takich przypadkach obligatoryjne wszczynanie i prowadzenie postępowania w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego, przed rozstrzygnięciem w przedmiocie nadpłaty podatku, nie jest potrzebne. Prowadziłoby też do zbędnego zaangażowania zainteresowanego w różne postępowania prawne i powodowało związane z nimi koszty. Przede wszystkim odwlekałoby czas merytorycznego rozstrzygnięcia o nadpłacie, możliwego bez przeprowadzania i rozstrzygnięcia w zakresie określenia wysokości zobowiązania podatkowego.

Z kolei gdy podatnik składa zeznanie podatkowe, w którym koryguje całość albo znaczną część podatku i na tej podstawie domaga się zwrotu nadpłaty, to wtedy organ podatkowy powinien z urzędu wszcząć postępowanie w celu określenia zobowiązania podatkowego. Zmiana i przedstawienie na nowo w całości albo w znacznej części samoobliczenia podatku wymaga jego kompleksowej kontroli, z czym wiąże się zbadanie, przeanalizowanie i weryfikacja okresu podatkowego, którego dotyczy. Zdaniem sądu, jest to o tyle ważne, że skutkiem tych działań może być wydanie rozstrzygnięcia określającego wysokość zaległości podatkowej z tytułu niewykonania należnego zobowiązania podatkowego, które nie może zostać podjęte w postępowaniu o stwierdzenie nadpłaty. Dlatego też to do organu należy ocena, w jakim stopniu podatnik koryguje swoje zeznanie podatkowe.

Wyrok NSA z 27 stycznia 2015 r. (sygn. akt II FSK 2417/14) wskazuje, że jeśli podstawą prawną roszczenia o nadpłatę i przedmiotem sporu prawnego w sprawie były ocena prawna ustanowienia, obowiązywania i zgodności z prawem unijnym przepisów statuujących obowiązek podatkowy spółki – to wyjaśnienie i rozstrzygnięcie tych zagadnień nie wymagało wszczęcia postępowania odrębnego od prowadzonej sprawy dotyczącej nadpłaty. Nie wymagało to prowadzenia postępowania wyjaśniającego, w tym zbierania i dokonywania oceny dowodów, ani kompleksowej kontroli samoobliczenia podatku. Nie było więc potrzeby, aby dla rozstrzygnięcia zasadności wniosku o stwierdzenie nadpłaty wszczynać i prowadzić odrębne postępowania, zakończone ostatecznymi decyzjami określającymi wysokość zobowiązań podatkowych spółki.

Jak skorygować zaliczki?

Szczególny rodzaj korekt stanowią korekty wpływające na wysokość bieżąco wpłacanych zaliczek na podatek dochodowy. Dzieje się tak w przypadku firm, które korzystają z uproszczonej formy ustalania wysokości zaliczek na podatek dochodowy. Jeśli zaliczki są wpłacane w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu podatkowym za lata ubiegłe, a zeznanie to ulegnie zmianie w wyniku zgłoszonych poprawek, wówczas podmiot, który stosuje uproszczoną formę ustalania wysokości zaliczek musi dokonać również zmiany wysokości bieżąco wpłacanych zaliczek. W tym przypadku, jeżeli firma korygująca zeznanie z lat minionych, zrobi to do końca roku poprzedzającego rok, w którym uproszczone zaliczki będą wpłacane do urzędu skarbowego, a wysokość zaliczek, które będą wpływać na konto fiskusa została już określona, wówczas firma musi zweryfikować wysokość zaliczek, które będą w kolejnym roku wpłacane.

Jeśli zaś zeznanie za lata ubiegłe zostało skorygowane w trakcie roku, w którym na jego podstawie są już płacone zaliczki uproszczone, wówczas wysokość zaliczek powinna ulec stosownej zmianie (zmniejszeniu lub zwiększeniu) od następnego miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgłoszono korektę.

Taka zmiana wysokości wpłacanych zaliczek może być wynikiem nie tylko własnych korekt lecz również decyzji organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

Jakie konsekwencje za złożenie korekty?

Złożenie korekty nie wiąże się z żadnymi konsekwencjami w postaci karnych sankcji. Nawet, gdy ze zgłoszonej korekty wynika, iż podatnik jest sporo winien fiskusowi, nie rodzi to żadnych innych skutków poza koniecznością uiszczenia kwoty zobowiązania wraz z należnymi urzędowi skarbowemu odsetkami. Całość zobowiązania (należność główna powiększona o odsetki) powinna zostać odprowadzona na konto bankowe fiskusa najpóźniej do 7 dni od dnia złożenia zeznania korygującego. Warto opłacić tę sumę w podanym terminie, gdyż tylko wówczas podatnik może zapłacić 75% ustalonej kwoty odsetek. Obecnie podstawowa stawka odsetek od zaległości podatkowych wynosi 8% w stosunku rocznym. Jeśli zaległości podatkowe zostaną uregulowane w ciągu 7 dni od daty złożenia zeznania korygującego, wówczas można zastosować obniżoną stawkę – 6%.

Należy też dodać, że w przypadku egzekucji wszczętej tytułem pobrania podatku należnego fiskusowi, złożenie deklaracji korygującej w sposób umniejszający to zobowiązanie wobec fiskusa może nie zatrzymać egzekucji („Złożenie po wszczęciu egzekucji administracyjnej skorygowanej deklaracji podatkowej, wykazującej mniejszą kwotę podatku do zapłaty niż w pierwotnej deklaracji podatkowej, nie zobowiązuje organu egzekucyjnego do umorzenia prowadzonego postępowania egzekucyjnego w tej części”. Wyrok NSA z 22 maja 2013 r., sygn. akt II FSK 1598/12, prawomocny.

Kiedy zgłoszenie korekty jest niemożliwe?

Co do zasady korektę można zgłosić zawsze, gdy zauważy się błąd (uwzględniając terminy przedawnienia zobowiązań wynikających z deklaracji podatkowych). Jednak jak wspomniano na początku, ze złożeniem koniecznych poprawek należy się spieszyć, tak by podatnika nie uprzedził kontroler skarbowy. Jeżeli fiskus rozpocznie postępowanie podatkowe lub kontrolę podatkową w zakresie, który obejmuje również błędne zeznanie podatkowe, wówczas zgłoszenie korekty nie jest możliwe przez cały czas trwania tego postępowania lub kontroli. Tę kwestię reguluje art. 81b par. 1 pkt 1 i par. 2 Ordynacji podatkowej. Pamiętać trzeba, że każde inne zeznanie, tzn. takie, którego nie obejmuje kontrola, można w tym czasie korygować.

Prawa do korekty nie pozbawia podatnika niekorzystna dla niego interpretacja indywidualna organu podatkowego. Nawet, jeśli urzędnicy skarbówki uznają, że podatnik nie ma racji w swoim rozumieniu prawa podatkowego, może on dokonać korekty zeznania podatkowego. Potwierdza to wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 lutego 2014 r., sygn. akt II FSK 484/12), w którym sąd uznał, że określone w art. 14k oraz art. 14m w związku z art. 81b ordynacji podatkowej skutki interpretacji indywidualnej oraz zawieszenia prawa do korekty nie zawierają w tym zakresie żadnych ograniczeń dla podatnika.

Orzecznictwo:

Wynikające z art. 81b ordynacji podatkowej zawieszenie uprawnienia podatnika do skorygowania deklaracji podatkowej na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej wskazuje na intencję ustawodawcy do pozostawienia po stronie organów wyłączności w zakresie określenia prawidłowej wysokości zobowiązania podatkowego. W tym okresie podatnik nie ma możliwości jakiejkolwiek skutecznej ingerencji w określanie wysokości zobowiązania podatkowego, przy czym z art. 81b ordynacji podatkowej nie wynika możliwość rozróżnienia sytuacji złożenia „zwykłej” deklaracji korygującej i deklaracji korygującej „anulującej” poprzednią deklarację korygującą. Wyrok WSA w Opolu z 7 lutego 2014 r., sygn. akt I Sa/Op 338/13, nieprawomocny

Jeśli poszukujesz informacji w zakresie finansowania przedsiębiorstw lub obniżenia kosztów prowadzonej działalności gospodarczej to napisz. Postaramy się skutecznie doradzić i zaproponować najlepsze rozwiązanie.